കാത്തിരിപ്പ്‌

ഞാന്‍ അറിയാതെ എന്നെ തേടി വരുന്ന വസന്തം

ഞാന്‍ നിനക്കാതെ എന്നെ പുണരുന്ന സ്നേഹം

ഞാന്‍ ക്ഷണിക്കാതെ വരുന്ന അവസാനത്തെ അതിഥി

നിന്‍ വരവിനായ്‌ മാത്രമാണ് ഇനിയെന്‍ ജീവിതം

 

എന്നു നീ എത്തും എന്‍ പ്രിയ തോഴാ?

നിന്‍ മാറോടു ചേരുവാന്‍ തുടിക്കുന്നെന്‍ ഉള്ളം

നീ എന്നെ പുല്‍കുന്ന സുന്ദര നിമിഷം കാണുവാന്‍

ഇനി എത്ര നാളുകള്‍ കാക്കേണം ഞാന്‍

 

 

 

 

 

 

 

ഇടരുന്നെന്‍ കാലടികള്‍ ഓരോ ചുവടിലും

ഇഹലോക വാസമതിനി വെണ്ടെന്‍ പ്രിയ

ഇനിയും നീ വരുവാന്‍ വിസമ്മതിച്ചാല്‍

സ്വയം നിന്നെ വരിക്കുവാന്‍ മടിക്കില്ല ഞാന്‍

My Love Unsaid For A Life Time…!

I have said it a thousand times, though unheard.
I have shown it every minute, though unseen.
I run to you to hug you with passion, but I can't.
I love to yell yes when your eyes ask me so, but I can't.
I wish I could watch the stars laying on your lap.
I wish I could sleep on your shoulders dreaming my life with you.

I know you need to walk away leaving me in this darkness.
Still I love that pain which helps me remember you always.
When my heart aches, I feel that your hands hold me tight.
When my hands shake, I see you walk by my side holding me.
My love may go unsaid for a life time, but I will keep loving you.

I CAN'T

First words I utter when I get an oppurtunity is...
I can't.
I wish to do something, but I myself decide...
I can't.
I lack something which we call confidence, so I say...
I can't.
I myself pull me back from my success and repeat...
I can't.
I might have lost the talent I had because I believe...
I can't.
Now I know I can't, may be bacause repeatedly say...
I can't.
I need to say "I can", but when I try I find that...
I can't.
Even if I try to overcome, my mind still wispers...
I can't.
At last, I'm forced to conclude that it's a fact that...
I can't.